De pagina Route 66 in a nutshell (gemaakt door Rein) is heel leuk om te lezen.

Er is ook een pagina waar te lezen is welke Nationale parken we bezocht hebben.

Hieronder een kleine selectie van de honderen foto’s die gemaakt zijn.

Verder is er een verslag per dag gemaakt.

• 19 September – dag 1 (Verslag van Andries)
• 20 September – dag 2 (Verslag van Percy)
• 21 September – dag 3 (Verslag van Ruud)
• 22 September – dag 4 (Verslag van Peter)
• 23 September – dag 5 (Verslag van Carl)
• 24 September – dag 6 (Verslag van Marco)
• 25 September – dag 7 (Verslag van Frank)
• 26 September – dag 8 (Verslag van Remco)
• 27 September – dag 9 (Verslag van Jan)
• 28 September – dag 10 (Verslag van Andries)

Hoe is de reis tot stand gekomen?

Deze reis is concreet geworden omdat ik (Andries) 50 jaar ben geworden. De aankondiging was vlak voor mijn verjaardag in 2009. Op de uitnodiging suggererde ik dat we ons moesten inschrijven voor de “route 66″ reis. Er is die avond veel over gesproken en er waren veel enthousiast. Voorwaarde was dat je een motor rijbewijs had. Omdat mijn broer en twee beste vrienden ook mee wilden maar geen motorrijbewijs hadden is er besloten dat er één volgauto mee mag op de route. Later is er ook een trike bij gekomen omdat daar geen motorrijbewijs voor nodig was. Tweede voorwaarde is dat er alleen mannen mee mochten. Bedankt Hogs, het was fantasties!

Na de laatste nachten van bijna geen slaap, om alles eruit te halen wat er in zit, moeten we helaas weer naar huis. 7uur in de ochtend bij de hoofdingang van het hotel Excalibur verzamelen. Voor de zekerheid had ik alle hotelkamernrs opgeschreven want de kans bestond dat een kamer zich zou verslapen. Dat bleek niet nodig te zijn, iedereen was present. Tijd voor het afscheid van Rene.

Afscheid van Rene (Crossroads)
Even een moment voor Rene. Een jaar geleden hadden we besloten om een niet georganiseerde reis te doen met elke dag een captain of the day. Deze Captain zou bepalen hoe we zouden rijden en waar we zouden stoppen een lunch/diner en voor de overnachting. Later kwam Frank met het voorstel om eens met het reisbureau Crossroads te praten. Frank had Rene (Crossroads) gesproken op de motorbeurs. Zo gezegd zo gedaan en een afsraak stond gepland.

In eerste instantie was ik erg sceptisch voor een georganiseerde tour. Ik houd erg van vrijheid en daar heb ik niemand voor nodig was mijn gedachte. Tevens hadden we dat ook zo afgesproken met de andere ‘Hogs’. Ik dacht in eerste instantie dat ik alleen de vliegtickets en de motorverhuur door Crossroads zou laten doen. Echter na een kwartier praten over ons idee van de reis was het al duidelijk dat Rene zoveel verstand van zaken had dat ik besloot om de ‘Hogs’ te overtuigen dat we Rene de tour zouden laten organiseren.

Dit besluit was de beste beslissing van onze reis. We hadden maar 10 dagen en als we in deze 10 dagen ook nog moesten uitzoeken hoe we precies moeten rijden hadden we nog niet de helft van al het moois gezien. Tevens had Rene een prima variatie in hotels/motels en restaurants. Je kan je ook voorstellen dat 13 ‘hogs’ ook allemaal een eigen idee hebben over de reis. Rene was een perfecte buffer tussen deze ‘hogs’. Rene is een echte professional. Rene super bedankt!

De terug reis
De overstap in Houston ging lekker vlot. In de laatste vlucht van bijna 10 uur namen de meesten van ons een slaappil. Dat bleek prima te werken en de slaappil slikkers hadden heerlijk geslapen op de terug reis. Terug in Amsterdam stond het thuisfront klaar om ons te verwelkomen.

Weblog en fotoalbum
Nu wordt het tijd om het weblog bij te werken en de foto’s aan elkaar uit te wisselen.

Bezoekers van deze site….. nog even geduld voor een link naar een selectie van de foto’s.

Je kan de volledige route bekijken op Google Maps

Bij vertrek naar schiphol krijg ik kriebels in mijn buik. Eindelijk is het zover we gaan met de mannen op reis. Het is precies een jaar geleden dat we definitief besloten hadden om een stuk van de route 66 te gaan rijden. Op een harley en een trike met alleen mannen. Het was nog eens een extra bijzondere dag want ik was jarig.

Anja had voor ons een verrassing, voor iedereen had ze een zakje snoep samengesteld (ook voor mij was dit een verrassing). We hebben er de hele vakantie van genoten.

’s Morgens om 10:00u vertrekken we naar Las Vegas met een tussen stop van 5 uur in Houston. In Houston wordt Marco uit de groep gehaald ter ondervraging. Doordat Marco zijn bestemming niet precies weet en ook geen dollars opzak heeft is hij verdacht. Later wordt hij er weer uit de groep gehaald en word zijn bagage gecontroleerd (Wat heeft Marco toch altijd met de authoriteiten?).

Tijdens de 5 uur durende tussenstop op Houston gaan we een biertje drinken en bestellen een hamburger. Ik wordt verrast door een speech van Peter en een kado van alle hogs. Ik krijg een onwijs mooi leren motorjack met speciaal voor mij een ‘harley davidson’ logo in het jack genaaid. In eerste instantie was ik niet heel enthousiast omdat het een warm en zwaar motorjack was. Ik had gelezen dat het erg warm was op onze bestemming en ik wilde licht reizen. Later bleek ik deze hard nodig te hebben want ’s morgens en op z’n 2000 meter hoogte kan het goed koud zijn. Het bleek een super kado!

Bij aankomst op de luchthaven van Las Vegas worden we meteen verwelkomt door gokkasten. Het is ontzetttend warm en worden door een aircoditioned bus naar ons hotel gebracht in het oude gedeelte van Las Vegas (downtown). Het is het “Fitzgeralds Casino Hotel” gelegen aan de (nu overdekte) boulevard waar Las Vegas onstaan is. Elk uur is er een licht show die in het dak (koepel van een paar honder meter) word geprojecteerd.

We maken nog een wandeling over de downtown boulevard en sluiten af met een biertje in ons hotel. Het is bijna 12 uur en ik ben nog steeds jarig! Z’n lange verjaardag heb ik nog nooit gehad met 9 uur tijdverschil ben ik al 33 uur jarig. Iedereen gaat naar bed en ik wacht nog even tot 12 uur om het uiterste uit mijn verjaardag te halen en ga ook naar bed, ik ben dood op.

We hebben z’n druk programma dat we geen tijd hebben om het weblog bij te werken. Niemand heeft ook een laptop mee genomen en we zitten ’s morgens om 7 uur al op de motor en in op de meeste dagen zijn we pas na 8 uur ’s avonds in een hotel. Alleen vandaag is er wat tijd om te relaxen bij het zwembad. Ik heb ook een enorme behoeft om er in te duiken, maar vertel nog even gauw aan het thuisfront dat we het enorm naar ons zin hebben. Nee… dat doet te kort, het is ontzettend gaaf!

Na de vakantie zullen we het weblog updaten. Jan heeft het voor elkaar gekregen om een aantal foto’s op het internet te zetten. Het zijn foto’s die door zijn mobile zijn gemaakt. Het is een begin. Klik hier om ze te bekijken.

* http://www.vegas.com
* http://eventful.com/lasvegas/events/categories/pick-dates?t=2010092700-2010092823

Route 66 (Flagstaff tot aan Topock)
De hele reis draait in eerste instantie om de route 66. Het is echter maar een klein stuk wat we rijden van de route 66 (vooral in arizona) vandaar dat het zeer de moeite waard om deze pagina te lezen:
http://www.rte66.nl -> arizona

Wat op de bovenstaande pagina niet staat is dat er op zo’n 55 km ten oosten van Flagstaff de Barringerkrater ligt. Dit is de bekendste inslagkrater op Aarde.

We gaan veel nationaleparken bekijken. Hieronder een korte omschrijving welke ik zal overhoren

Valley of Fire
Het landschap van Valley of Fire State Park is op dezelfde manier ontstaan als dat van de Red Rock Canyon National Conservation Area. Vroeger bevonden zich hier enorme zandduinen, die bedekt werden door andere zandlagen. Het enorme gewicht zorgde ervoor dat de onderste lagen versteenden. Miljoenen jaren later kwamen de versteende lagen weer aan de oppervlakte, en werden zo blootgesteld aan de krachten van wind- en watererosie. Hierdoor zijn allerlei prachtige, grillige vormen ontstaan. De ijzerhoudende mineralen in het zandsteen kwamen in aanraking met de lucht, en zijn daardoor gaan oxideren. De rotsen hebben hieraan hun rode, gele en roze kleuren te danken; vooral tijdens zonsopgang en zonsondergang komen de kleuren erg mooi uit. Het park heeft hieraan de naam “Valley of Fire” te danken.

* Meer info: http://en.wikipedia.org/wiki/Valley_of_Fire_State_Park

Zion National Park
Het Nationaal park Zion is een natuurreservaat in de Verenigde Staten. Het werd in 1909 een National Monument, en in 1919 een National Park, in 1937 werd het park uitgebreid met Kolob.
De naam Zion is afkomstig van de mormonen, een religie (vooral in Utah gevestigd) vergelijkbaar met de volgelingen van Jehova. ‘Zion’ is mormoons voor een plek van rust en veiligheid. Deze naam kreeg het van mormoonse pioniers in 1860. Ook de naam Kolob komt van die religie, het betekent: een plek dichtbij God. 2000 jaar geleden leefden hier ook Anasazi tot ongeveer 800 jaar geleden. Toen leefden hier de Paiutes tot de mormoonse pioniers hier aankwamen. Het park heeft 800 soorten planten, 75 soorten zoogdieren, 271 vogels, 32 reptielen en amfibieën en 8 soorten vis, voorbeelden hiervan zijn herten, hagedissen en bedreigde diersoorten zoals de Peregrine Valk, de Mexicaanse Spotuil, de Southwest Willow Flycatcher en de Slak van Zion, nergens anders op de wereld te vinden.
Enkele natuurlijke verschijnselen in het park zijn Zion Narrows, Emerald Pools, Hidden Canyon, Angels Landing, The Great White Throne, Checkerboard Mesa, The Three Patriarchs en Kolob Arch.

Meer info: http://nl.wikipedia.org/wiki/Zion_National_Park

Bryce National Park
Bryce Canyon is een Nationaal Park gelegen in het zuidwesten van de Amerikaanse staat Utah. Bryce Canyon is beroemd om zijn unieke geologische rotsformaties. Door de samenwerkende krachten van vriezen en dooien worden de kalk- en zandsteenformaties langzaam geërodeerd en vormen zo de zogenaamde hoodoos. De afgesleten toppen zorgen voor prachtige formaties die in het zonlicht erg mysterieus lijken. De zon zorgt voor schakeringen van de kleuren van de rotsen. De kleuren variëren van roze naar oranje. Het is een onderdeel van de Grand Staircase. Het park dankt zijn naam aan de Mormoonse pionier Ebenezer Bryce, die van 1875 tot 1880 aan de voet van Bryce Canyon woonde. In 1924 werd het gebied uitgeroepen tot nationaal park. In vroeger tijden was de Bryce Canyon een nachtmerrie voor veedrijvers; het was ondoenlijk in dit gebied een overzicht over de kudde te behouden.

Hoodoos in Bryce Canyon worden gevormd door twee processen. Het eerste proces, vorstverwering, oefent vooral in de winter zijn invloed uit. Water sijpelt in kleine scheuren in de rots. Wanneer het water bevriest, zet het uit, waardoor de scheur groter wordt. Het ijs smelt, er loopt meer water in de scheur en het water bevriest weer. Scheuren kunnen op deze manier zo groot worden, dat er stukken rots afbreken. Dat is waar het tweede proces verder gaat: regen neemt de stukjes rots die zijn afgebroken door het vriezen en dooien van water in scheuren. De regen draagt ook bij aan de erosie van de rots doordat het wat zuur is. Kalksteen, waaruit hoodoos bestaan, lost daarin op. Deze processen hebben gezorgd voor het ontstaan van deze rotsformaties, maar zullen ook zorgen voor de afbraak ervan. In Bryce Canyon is de erosiesnelheid ongeveer 0,6-1,3 meter per 100 jaar.

* Meer info http://nl.wikipedia.org/wiki/Bryce_Canyon

Capitol Reef National Park
Het langgerekte Capitol Reef National Park bestaat uit twee delen. In het noorden ligt Cathedral Valley, een woestijnlandschap met daarin hoog uitstekende zandstenen rotsen die door hun vorm aan kathedralen doen denken. Het voornaamste geologische fenomeen in het zuiden is de Waterpocket Fold, een rechte, 160 kilometer lange plooi in de aardkorst. De immense wanden van deze plooi bestaan uit rotslagen die zijn gevormd tijdens verschillende geologische tijdperken. Die wanden zijn door krachten in de aardkorst helemaal schuin gedrukt, waardoor de verschillende rotslagen zichtbaar zijn geworden. Midden tussen de kale rotsen vind je ook nog een prachtig begroeid gebied rondom de Fremont River. Mormoonse kolonisten hebben hier vroeger een nederzetting gesticht, waar zij gewassen teelden en boomgaarden aanlegden. Het park kan het best bezichtigd worden als je de beschikking hebt over een auto met vierwielaandrijving; veel van de wegen zijn onverhard en verkeren soms in slechte conditie.

* Meer info: http://www.ontdek-amerika.nl/amerika/nationaleparken/utah/capitolreef/capitolreef.html

Glen Canyon
Het Glen Canyon National Area is het gebied rondom het 300 kilometer lange Lake Powell. Lake Powell is een kunstmatig meer met een stuwdam. Deze Glen Canyon stuwdam ligt niet ver van Page. Het enorme stuwmeer is een echt watersportparadijs waar vandaan men met boottochtjes deel kan nemen aan diverse uitstapjes naar o.a. Antelope Canyon, Rainbow Brigde (grootste natuurlijke stenen brug) of fraai gekleurde zandstenen inhammen.

Tijdens de vaart kun je volop genieten van de prachtig Glen Canyon omgeving. Glen Canyon is ook één van de populairste bestemmingen als je wilt gaan wandelen, fietsen of met een terreinwagen wilt gaan rijden.

Bezienswaardigheden zijn o.a. Glen Canyon Dam, Carl Hayden Visitor Center, Lake Powell en niet te vergeten Rainbow Brigde en Antelope Canyon.

* Meer info: http://en.wikipedia.org/wiki/Glen_Canyon

National Bridges National Park

Binnen de parkgrenzen van Natural Bridges National Monument liggen twee ravijnen, Armstrong Canyon en White Canyon, waar drie grote natuurlijke bruggen zijn gevonden. Die bruggen zijn gevormd door zijtakken van de Colorado River; het water heeft het zachte zandsteen aan de onderzijde uitgesleten. De bruggen zijn te zien vanaf uitkijkplaatsen die langs de parkweg liggen, het is ook mogelijk naar de bruggen toe te wandelen.

Monument Valley

Monument Valley is het symbool bij uitstek van Amerika’s Wilde Westen

Typische foto: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a1/Monumentvalley.jpg

Grand Canyon National Park
Een van de bekendste Nationale Parken is de Grand Canyon in Arizona. Het wordt beschouwd als een van de zeven wereldwonderen der natuur. Miljoenen jaren geleden werd hier een deel van de aardkorst omhooggedrukt; daardoor ontstond het Colorado Plateau waar de Grand Canyon nu een onderdeel van is. De Colorado River heeft zich gedurende de laatste 6 miljoen jaar een weg gebaand door de rotslagen van het Colorado Plateau, waarbij het gesteente steeds verder werd (en nog steeds wordt) weggeslepen. Omdat elke rotslaag weer uit een ander soort gesteente bestaat, zijn de effecten van de kracht van het water overal verschillend. Hierdoor is een gecompliceerd stelsel van diepe, grillig gevormde ravijnen ontstaan. Behalve het water van de Colorado River hebben ook andere eroderende krachten, zoals vorst en de wind, veel invloed gehad.

Het Nationale Park wordt door de kloof in twee helften verdeeld, die hemelsbreed maar 16 kilometer van elkaar zijn verwijderd. Maar als je met de auto van de zuidzijde (de South Rim) naar de noordzijde (de North Rim) wilt rijden, dan moet je een afstand van maar liefst 315 kilometer afleggen! Je kan de Grand Canyon bekijken vanaf de verschillende uitkijkpunten aan zowel de South Rim als de North Rim. Dit is vooral erg mooi als de zon opkomt of ondergaat, je ziet dan de prachtige kleuren in de ravijnwanden, die veroorzaakt worden door de aanwezigheid van mineralen. Het is ook mogelijk om via wandelpaden in het ravijn af te dalen; als je helemaal tot aan de bodem wilt gaan moet je daarvoor minimaal twee dagen uittrekken.

Death Valley National Park Parken
Death Valley is de heetste, droogste en laagste plek van heel Noord-Amerika. Ondanks dit afschrikwekkende imago, is dit Nationale Park erg populair bij natuurliefhebbers. De vallei bevindt zich voor een belangrijk deel beneden het zeeniveau, en wordt omringd door hoge bergtoppen die vaak met sneeuw zijn bedekt. De unieke flora en fauna hebben zich aangepast aan de extreme omstandigheden. Je vindt hier prachtige zandduinen, uitzonderlijk mooie rotsformaties, schitterende woestijnlandschappen, kraters en ook plekken met culturele achtergronden. De hoogste temperatuur die ooit in het park werd gemeten – in juli 1913 – was 56,7 graden Celcius. De extreme hitte van Death Valley is vooral voelbaar in Badwater; deze zoutvlakte ligt 85,5 meter onder zeeniveau, en is daarmee het laagste punt van het hele westelijke halfrond. Andere populaire bestemmingen zijn de uitkijkpunten Dante’s View, vanwaar je een weids uitzicht hebt over de vallei, en Zabriskie Point, waar je grillig gevormde, kleurrijke rotsen in het woestijnlandschap kan zien. Ook de prachtige zandduinen nabij Stovepipe Wells worden door veel toeristen bezocht.

De rest kan een helm kopen bij de Harleydealer en reken dan op 100 dollar of meer voor een helm. Anders krijg je van de verhuurder altijd nog een helm mee.

De agenda was erg lang. Er zijn zoveel punten besproken dat het bijna niet meer na te vertellen is. Je moet het nu maar op de gok zelf verzinnen Iedereen was aanwezig dus daarom hebben we een toost op je genomen (zie foto). Hoe was lowlands?

Rein (7pack) heeft een mooie start gemaakt met de pot. Start bedrag is nu € 110,- (exclusief de € 325 pp die er nog bij komt), dankzij de sponsering van Mack op het culineare festijn.

Iedere reiziger die afkomstig is uit een land dat behoort tot het Visa Waiver Program en richting de Verenigde Staten vliegt, moet uiterlijk 72 uur van tevoren een ESTA visum aanvragen. Doe je dit niet, dan riskeer je geweigerd te worden.

ESTA vóór 8 september 2010 kosteloos aanvragen
Heb je je reis al geboekt, maar nog geen ESTA aangevraagd? Doe dit dan vóór 8 september, want dan is het nog gratis én je ESTA blijft ook nog maar liefst 2 jaar geldig. Latere wijzigingen zijn gratis en ook als je al eens een ESTA hebt aangevraagd, blijft deze geldig.

Na 8 september 2010
Heb je nog geen reis geboekt naar of via de VS en zal je naar alle waarschijnlijkheid pas ná 8 september de ESTA aanvraag kunnen doen (vliegen na 11 sep), hou dan rekening met 14 euro kosten per persoon.

Wanneer nodig?
- reizen in de VS, met verblijf niet langer dan 90 dagen
- reizigers die een stopover hebben in de VS
- reizigers die overstappen in de VS

Aanvragen ESTA
1. Ga minimaal 72 uur voor vertrek (vóór 8 sept = gratis) naar https://esta.cbp.dhs.gov
2. Vul je gegevens in en wacht op de bevestiging dat alles akkoord is

Bron: http://travels.kilroyworld.nl/Nieuws/artikel.htm?nid=583

Laatst werd ik wakker uit een droom waarin ik een Harley had gekocht en Peter een Conversion Van. Jammer dat de echte wereld anders is. Vandaar dat ik aan Rene vroeg of het intressant is om een Harley te kopen in de USA.

Ten eerste is de koers van de euro een stuk minder gunstig geworden.
Ten tweede moet je rekening houden dat bij een eventuele garantie je niet terecht kan bij een nederlandse of europese dealer. Dat schijnen gescheiden circuits te zijn.
Natuurlijk moet je ook rekening houden met de invoer rechten. (ik weet nog niet hoeveel dat is).

Het blijft toch wel heel aantrekkelijk, kunnen we de verleiding weerstaan?

Want je kan dit t-shirt bestellen