Lodge Torrey, ochtend, koffie donuts en broodjes halen in de, op het complex aanwezige, supermarkt/souvenirschop annex broodjes zaak.

Koffie zoals bijna overal gratis en niet zoals we van onze Nespresso gewend zijn..

Donuts en zelf gesmeerde Ham/ Kaas broodjes zijn trouwens een prima ontbijt.

Bij vertrek is Dries voor de eerste keer iets kwijt. Zijn Fatboy sleutel. Niet te vinden, Rene gaat navragen in het restaurant van gisteren, in de staat waar de meeste daar vertrokken kan het best zo zijn dat de sleutel daar is verloren. Niet dus, uiteindelijk tovert Jan de sleutel achter de ijskast vandaan. Op pad naar Capital Reeve. Waarbij we een doodlopend deel van het natuurpark inrijden. We komen in een gebied uit waarbij het lijkt alsof we in de stripboeken van Blueberry zijn beland. Roodachtige rotswanden dicht op de weg die steeds smaller wordt. Op sommige delen kan maar 15 m/ph aangehouden worden vanwege de scherpe bochten en knikken in de weg. We rijden langs een soort van Oase die in de kom van de route ligt. Een ranch met groene tuin, waar voorbij gangers worden uitgenodigd fruit van de bomen te nuttigen. We maken tijdens deze route twee keer een stop. Halverwege waarbij we de rotsen oplopen om wat verder te kunnen kijken en aan het eind, waar de asfaltweg doodloopt en verder gaat in een zandweggetje. Daarna rijden we terug en op naar de Lunch.

Vandaag Tank Lunch en koffie stop bij Blondies in Hanksville langs de 95 East. Where the hell is Hanksville?

De wind trekt ondertussen behoorlijk aan in het dorre landschap en boven het gebergte waar we doorheen moeten ligt een dreigend wolken dek. Graspolletje komen langs het raam voorbij gewaaid. De hamburgers zijn van uitzonderlijke kwaliteit, verzorgd door een typische Amerikaanse jonge en veel te dikke meid met een stem van een dragonde. That’s 9,99 tettert ze Jan van korte afstand in zijn oor.. Zij was trouwens heel twijfelachtig over het weer wat ons te wachten stond. Je weet het hier nooit, maar dat beloofde niet veel goeds.

Uiteindelijk moet opgevat om naar de bergketen te rijden,. De trike voorop, aan het stuur Jan en achterop Percy voor de communicatie, in de bus Ruud. Nog een bocht te gaan tot de top, een flits, knal , gevolgd door een waanzinnige regen/ hagelbui. Snelheid loopt terug naar 10 m/ph, op enkele meters zicht is nog maar het achterlicht van de voorganger te ontwaren. Jan volgt de weg via de middenstreep, stoppen is geen optie, achter de bus rijden allemaal auto’s de ons voorbij willen. Het is billen knijpen maar binnen een half uur staan we ons in het zonnetje om te kleden op een parkeerplaats. Toch allemaal onder de indruk van de macht van de natuur van dat moment. Omdat het zonnetje schijnt besluit Jeroen in zijn T-shirt door te rijden. Hij voelt geen kou, alleen wind en deze is op dit moment warm.

De resterende route loopt via Lake Powell naar White Canyon ( een soort prairie met enorm weidse vlaktes).

Ondertussen neemt de bewolking toe en wordt het steeds kouder, er is alleen niet te stoppen en Jeroen rijdt nog in z’n T-shirt. Ongeveer 6 mijl voor aankomst stoppen we, Jeroen heeft het toch een beetje koud maar doet alleen een jackje aan tegen de wind. Rene jaagt ons op want de bewolking ziet er slecht uit. Een voorzienige blik, direct na het parkeren in Mormonen oord Blanding barst er weer noodweer los. Wij zijn droog binnen en de after party is bij Jeroen en Peter op de kamer. Met als resultaat tientallen lege bierblikjes en een Bacardi fles in de prullenbakken in een plaats waar drank niet mag worden verkocht. Wij heidenen. Waarschijnlijk daarom als straf dat we niet werden toegelaten in het plaatselijke steakhouse (wat al een alternatief was voor de geplande BBQ). Dan maar naar de plaatselijke Supermarkt om daar, onder het genot van hels TL licht in de supermarkt zelf onze avond maaltijd (Hamburgers en een vegetarische pizza) te verorberen.

Verbaasd zijn we wel, in de tijdschriften schappen staan blaadjes waarin pistolen en geweren worden gepromoot, ook voor kinderen. Maar drank mag niet worden gedronken. Waarschijnlijk is de combinatie toch te link.

Daarna richting Motel en ons voor bereiden op dag 5.

One ball Pete.

Erg leuk om deze site te gaan vullen, juist de lol vooraf maakt de site leuk. Wat zet iedereen op deze site.