Verder nog een helicoptervlucht (waarin een hog helaas andersom moet zitten), mormonendorpjes, sleutels die kwijtraken, dames die met motoren (en de stoere motorrijders natuurlijk) willen poseren. Slappe koffie bij ontbijt, Joshua trees, baarden die gaan jeuken, humor en sterke verhalen. René met de zachte G. “I make you alive again”. Acht broers in de groep van 13 man. Blonde dames met nepborsten. Even voelen? Eigenlijk maar één dag Route 66 gereden. Jongleur die ook gekkebekkentrekkend geprojecteerd wordt op plafond gigantische hal. Die later perfecte imitatie van Johnny Cash doet tijdens karaoke. Die snurkende broer stevig waarschuwt niet meer te snurken. Geen Death Valley omdat het echt te heet is. Rode mier die stiekem in helm kruipt en vervolgens in hoofd bijt. Kapper van 83 jaar die baard onderhanden neemt met ouderwets uitklapbaar scheermes. Iemand die dat durft te laten doen. Uitgestrekte vlakke vertes en enorme dieptes. Een sliert van motoren die rijdt in baksteen formatie. Zwaaien naar “collega” motorrijders. Een soort sjoelspel in de kroeg dat niet te winnen valt van de locals. Rijden over “The Strip” met de motor. Een paar uur later met de verlengde Hummer. De Blue Man Group. Lapdances voor de jarigen. Overal gokkasten.

Een geweldige groep. Die het uitstekend met elkaar kan vinden. Ieder zijn eigen unieke bijdrage. Onvergetelijk.

Amsterdam, 12 graden. Het gewone leven gaat weer beginnen. Kan nu niets anders meer zeggen dan “Bedankt Andries” !