Route 66 in a nutshell

Las Vegas, 38 graden. Glimmende Harley’s staan klaar. Veel chroom en een mooi zwaar geluid uit de motor. Harten van de mannen gaan sneller kloppen. Zo lang naar uitgekeken en nu is het dan zo ver. Start the engines. Let’s roll. Het Amerikaans begint er al aardig in te komen. Wat daarna gebeurt laat zich haast niet omschrijven. Het gevoel. De fantastische landschappen. Op de motor wordt de hitte gevoeld. En de kou. Ook regen met rukwinden die van alle kanten komen en zelfs even hagel. Geeft spannend moment. Maar maakt de 50-jarige hog opeens heel blij met zijn zware kado. De geuren van het land worden opgesnoven. Aan het eind van elke rit wacht het bier. Soms zelfs een motel met een zwembad dat door de bierdrinkende motorrijders onveilig wordt gemaakt. Elke dag een nieuwe rit. De ritten worden samen één grandioze tocht. Een tocht door dorpjes met onbeduidende namen als Williams, Needles en Seligman. Dan weer door de woestijn en even later door een koel bos. Eten bestaat vooral uit omeletten, hamburgers, pizza en barbeque.

Verder nog een helicoptervlucht (waarin een hog helaas andersom moet zitten), mormonendorpjes, sleutels die kwijtraken, dames die met motoren (en de stoere motorrijders natuurlijk) willen poseren. Slappe koffie bij ontbijt, Joshua trees, baarden die gaan jeuken, humor en sterke verhalen. René met de zachte G. “I make you alive again”. Acht broers in de groep van 13 man. Blonde dames met nepborsten. Even voelen? Eigenlijk maar één dag Route 66 gereden. Jongleur die ook gekkebekkentrekkend geprojecteerd wordt op plafond gigantische hal. Die later perfecte imitatie van Johnny Cash doet tijdens karaoke. Die snurkende broer stevig waarschuwt niet meer te snurken. Geen Death Valley omdat het echt te heet is. Rode mier die stiekem in helm kruipt en vervolgens in hoofd bijt. Kapper van 83 jaar die baard onderhanden neemt met ouderwets uitklapbaar scheermes. Iemand die dat durft te laten doen. Uitgestrekte vlakke vertes en enorme dieptes. Een sliert van motoren die rijdt in baksteen formatie. Zwaaien naar “collega” motorrijders. Een soort sjoelspel in de kroeg dat niet te winnen valt van de locals. Rijden over “The Strip” met de motor. Een paar uur later met de verlengde Hummer. De Blue Man Group. Lapdances voor de jarigen. Overal gokkasten.

Een geweldige groep. Die het uitstekend met elkaar kan vinden. Ieder zijn eigen unieke bijdrage. Onvergetelijk.

Amsterdam, 12 graden. Het gewone leven gaat weer beginnen. Kan nu niets anders meer zeggen dan “Bedankt Andries” !