Hurricane – Torrey (Tekst wordt nog aangeleverd worden door Ruud)

Wakker worden om 05.30 uur in het plaatsje Hurricane en ontbijten om 06.00 uur bij JB’s. Het ontbijt bestaat tot nu toe meestal uit eieren, spek, hashbrowns en heel af en toe yoghurt met fruit maar niet te vaak want onze magen zijn aan de vette hap gewend geraakt.We gaan op pad na de briefing van onze tourleader Rene , alle motoren + trike staan in slagorde opgesteld voor het restaurant. We rijden bij zonsopkomst  weg met als eindbestemming Torrey.

Onderweg zijn er veel wegwerkzaamheden  maar na een mooie rit is het tijd voor koffie met huisgemaakte taart  in het plaatsje Thunderbold waar we hartelijk worden ontvangen door Lisa onze serveerster. Inmiddels is de temperatuur flink gestegen, de motoren afgetankt en gefotografeerd door een buslading gepensioneerden  en rijden we richting Bryce Canyon over de route 89. De Trike was overigens zeer in trek bij de fotografen op onze route. Alvorens we door Rene worden losgelaten eerst lunchen bij Subway’s waar  voor het eerst geen hamburgers op het menu stonden maar belegde broodjes.

In de volgende briefing  wordt afgesproken dat we van 12.30 – 14.30 de tijd krijgen op eigen gelegenheid Bryce Canyon te bekijken met zijn verschillende uitzicht punten. In woorden is moeilijk uit te drukken hoe mooi het hier is maar een van de foto’s laat zien wat ik bedoel. Ik kon de verleiding niet weerstaan nadat Peter vroeg of ik even op zijn motor wilde rijden, wat een gave ervaring op een Harley door Bryce Canyon. Ik heb nog geprobeerd Rene over te halen of ik op de reserve Harley mocht rijden maar hij was niet te vermurwen. Een half uur te laat kwamen we weer samen bij het beginpunt waar Rene ons stond op te wachten. In de volgende briefing geen woord over onze late aankomst en konden we op weg voor het vervolg van onze rit op deze dag.

Het Chuckwagon Motel in Torrey lag midden in de natuur met weinig bebouwing en bij aankomst smaakte het biertje uit een van de goed gevulde koelboxen prima. Mooi plaatje al die Hogs met pet en logo, geweldig idee van One Ball Pete, rond de aanhanger de dag doornemend.Het avondeten vond dit keer in een echt restaurant plaats op zo’n 10 minuten rijden van het motel.  De eigenaar/kok haalde ons op bij het motel  in zijn privé wagen. Serveerster Lorri gaf binnen 15 minuten haar hele doopcel prijs wat tot de legendarische uitspraak leidde van Jeroen: I MAKE YOU ALIVE AGAIN. Lorri wist de wijn en het bier goed te slijten wat te merken was aan de rekening, Rein heeft wel drie keer moeten kijken of hij goed zag wat er stond en was zo van slag dat onze serveerster nog nooit zo’n vette tip heeft gekregen.

Andries hield een speech waarin hij verwoorde hoe deze geweldige tour tot stand is gekomen en wat zijn relatie met alle deelnemers is.Na een geslaagde avond werden we door de eigenaar weer bij het motel afgezet, de ene groep wat later dan de andere. Ikzelf zat bij de eerste groep dus alles wat daarna is gebeurd heb ik niet met eigen oren gehoord en zal er daarom ook niet te veel over opschrijven. Maar aan het ontbijt bleek dat het nog lang gezellig is geweest de vorige avond en dat Lorri toch eenzaam en alleen is achter gebleven.

Andries, bedankt voor de onvergetelijke 10 dagen.

Rein, we konden ons geen betere beheerder van de pot wensen.

Hogs, het was een groot genoegen om met jullie te rijden en te feesten.

 The Rude

Howdie Hogs,

Ik zal de stoelen reserveren bij de luchtvaartmaatschappij en proberen ons zoveel mogelijk bij elkaar te zetten, tenzij Big Mac zijn outfit al aan heeft gedaan.

De cabine indeling is 2-3-2.

We vliegen met een B767-400 en de vlucht Amsterdam-Houston duurt 10uur 40min. Daarna overstappen en met een Boeing 737-800/900 nog eens 3uur 15 min naar Las Vegas.

Tot zondag, heb er zin in.

The Rude